Een crisis is een poging van de natuur om een verandering tot stand te brengen in datgene wat gestagneerd is en niet meer natuurlijk functioneert.
In de wereld om ons heen kan dit plaatsvinden door aardbevingen en andere natuurrampen. In je innerlijke natuur gebeurt hetzelfde.
Omdat leven streeft naar voortdurende groei en verandering zal elke blokkade die je ertegen oproept je leven tot stilstand brengen met als gevolg een dreigende crisis.
Als
een noodzakelijke verandering in jezelf wordt tegengehouden door een
deel van het bewustzijn, dan levert dit negatieve ervaringen op en je
voelt je in een pat mat toestand, verward, in conflict en andere
onprettige gevoelens. Oude
structuren, zoals denkwijzen, houdingen, gedragspatronen, die niet
meer voor je werken en je leven doen stagneren, moeten afgebroken
worden. Het
zijn de blokkades in jezelf die de negatieve kracht in stand houden.
Je
kunt het metaforisch vergelijken met een dam die je opgeworpen hebt
in de levensrivier (tegen iets wat je niet van jezelf wilt zien en
voelen) en alle troep die wordt tegengehouden stapelt zich op. De
krachten worden op gegeven moment zo sterk tot de dam barst en alle
ellende over je heen gestort wordt.
Het
lijkt dan alsof de crisis van buiten komt en het gevaar is dan dat je
tegen de crisis gaat vechten, omdat je denkt dat de uiterlijke
gebeurtenis of de ander de schuld is van je crisis. Door deze
projectie kan je je toestand weer tijdelijk verdoven, maar de crisis
zal steeds weer sterker terug komen.
De
crisis wordt veroorzaakt door jezelf. Wat in je zit als
overtuigingen, geloof en misverstanden, laat onverbiddelijk de
juistheid ervan zien in de levensgebeurtenissen die je overkomen. Jij en het leven is één.
Als
je de inziet dat de crisis door jezelf veroorzaakt is, kan je de
verantwoordelijkheid nemen voor je toestand, zonder ze buiten je te
projecteren. Dan kan je je naar binnen keren en de boodschap gaan
leren van wat deze crisis je zegt, hoe deze crisis tot stand is
gekomen en hoe je zou kunnen veranderen.
Met
je ego - bewustzijn kan je je richten op je verlangen naar een
verandering naar een beter leven en de activiteit ontplooien om je
blokkades te gaan onderzoeken die verantwoordelijk zijn voor je
toestand. Dat
betekent de waarheid van jezelf onder ogen zien. Een
veranderingsproces kan dan vanzelf op een natuurlijke wijze
plaatsvinden. Het egobewustzijn moet echter wel zijn beperkingen
kennen zodat het inziet dat het deze verandering niet kan forceren.
De mislukking die je dan ervaart kan je moedeloos maken en doen opgeven. Aan de andere kant helpt een passieve houding ook niet, van afwachten dat “God” of iemand van buiten dit allemaal wel voor je doet.
De mislukking die je dan ervaart kan je moedeloos maken en doen opgeven. Aan de andere kant helpt een passieve houding ook niet, van afwachten dat “God” of iemand van buiten dit allemaal wel voor je doet.
Het
moeilijke ervan is dat je actief moet zijn in het herkennen en
onderzoeken van je blokkades maar ook tevens moet kunnen loslaten,
omdat het veranderingsproces zich van binnen afspeelt, waar je geen
controle over hebt. Je kunt het vergelijken met een zwangerschap. Je
doet alles wat in je vermogen ligt om je goed te voeden en goede
voorzorgsmaatregelen te nemen voor de bevalling. De groei van de baby
gaat echter vanzelf en uiteindelijk moet je wel loslaten om de baby
geboren te laten worden.
Dus
voor je innerlijke veranderingsproces moet je ook het punt vinden van
loslaten. Daarvoor moet je geduld oefenen en vertrouwen kweken in de
innerlijke wijsheid van je eigen natuur. Op deze wijze hoef je,
ondanks de moeilijkheden of uitdagingen die je leven biedt, niet meer
in een crisis te vervallen.
Zo
wordt het leven de beste therapeut die je kunt hebben.
