Tijdsbeleving

In de bewustzijnstoestand van de mens betekent tijd dat je de werkelijkheid ervaart als een opeenvolging:
verleden - heden – toekomst. Je snelt vanaf je geboorte naar het einde.

Vaak merk je dat je in het heden meestal in het verleden leeft, of verlangend met de toekomst speelt 
(hoe zou het zijn als..., hoe gaat het worden...).

Door in het verleden te blijven hangen, of al in de toekomst te zijn, ontvlucht je het heden, op deze manier leef je niet in de werkelijkheid van het hier, van jezelf hoe je nu bent. Dit zorgt voor een gespletenheid in jezelf.

Dat is eigenlijk een illusie van een zelf geschapen werkelijkheid. 
Van daaruit bekijk je de wereld om je heen en reageer je op de gebeurtenissen die je overkomen. En in die gebeurtenissen heb je tevens zelf de hand omdat je deze oproept vanuit je eigen wereld waarin je leeft. Je trekt ze a.h.w als een magneet naar je toe.

Levend in die zelfgeschapen werkelijkheid, ontmoet je een ander die in zijn eigen zelfgeschapen wereldje leeft, met zijn verlangens, overtuigingen en beelden over hoe de wereld in elkaar steekt, of hoe de ander zou moeten zijn. Als je elkaar dan ontmoet, weet je niet hoe de werkelijkheid van de ander eigenlijk is, omdat je dat van jezelf ook niet weet, met als gevolg misverstanden.

Als tijd een illusie is, een product van je eigen scheppende geest, wat is dan de werkelijkheid? Ik denk dat als je volledig in waarheid bent met jezelf (hoe onvolmaakt ook),  kun je in het hier en nu zijn en kan je ervaren dat de toekomst een uitbreiding is van het Nu, een ervaring van tijdloosheid.
Zo kan je mediteren naar bewustzijn van een absolute werkelijkheid waar je in wezen deel van bent.

Tijdloosheid voorstellen als je het lineaire principe loslaat en in hoogte - diepte – wijdte de eindeloosheid omarmt.

Als je bijvoorbeeld een seconde neemt en de ene seconde achter elkaar aaneen rijgt, niet alleen opeenvolgend, maar ook in diepte, breedte en wijdte dan is er geen tijd meer, maar ruimtelijkheid en eindeloosheid, een Al – Tijd.

Vanuit de wetenschap zijn er ook al ontdekkingen dat tijd geen vaststaand iets is en niet werkelijk is. Letterlijk is waargenomen dat de tijd langzamer gaat lopen als we (ruimteschip) van de aarde weggaan (tijddilatatie).

Einstein heeft met zijn relativiteitstheorie laten zien dat tijd en ruimte relatief zijn.

Door bewustzijnsverruiming in meditatie kunnen we los van de tijd komen. 
Zo hoeven we niet voor altijd in de tijd gevangen te blijven met gevolg om steeds weer te reïncarneren in een tijdstroom van illusionaire werkelijkheid.
Om los van de tijd te komen is goed geaard zijn in deze tijdsdimensie eveneens belangrijk. Pas dan kan je een bewuste stap nemen naar de overgang naar een andere dimensie.

http://www.innerlijke-beelden.nl